Hayat iyisiyle kötüsüyle bir okuldur.

Hayat Tüm Renkleriyle Güzeldir!

İnsanlar tarafından hayatın sillesi olarak tasavvur edilen bazı olayların hayattan bir şeyler öğrenmemiz hususunda bizlere pek çok şey  kattığı düşüncesindeyim.

 Bizi en mutlu edeninden en fazla zarar verenine kadar hatta hiç bir duygu değişikliğine neden olmayacak kadar kısa süreli tanıdıklarımızın da dahi bize kattığı pek çok mühim şeyler vardır. İnsanları bir renk olarak tasvir eder beyaz sayfamızda her birinin farklı birer fırça darbesi olduğuna inanırım. Neşeli dostum pempe renktir benim için,hayat tecrübelerine güvendiğim büyüğüm beyaz, kazık yediğim eski dost ise siyah. Renksiz hayat düşünülebilir mi veya siyah rengi olmadan beyazın önemi anlaşılırmıydı hiç. Bir sokağı süpüren belediye görevlisinden pekala çok şey öğrenilebilir yahut bizi kıran hayatımız da bir yara oluşturan insanlar dahi bize yaşatmış oldukları olumsuz hallarle  aynı hareketi tekrarlayacak kişilere karşı tecrübe, bir direnç kazandırmış olabilir. Vücudumuzdaki en olumsuz şey olarak görülen hastalık bile o hastalığa karşı bağışıklık kazanmamıza ve tekrar aynı durumla karşılaştığımızda daha dirençli olmamıza sebep olabilir. 

Olumsuz bir durum yaşadığımızda güçlü olmayı öğreniriz neşeliyken mutluluğun önemini. Kısacası hayat iyisiyle kötüsüyle bir okuldur. Çıkarabildiğimiz ders kadar olgunlaşırız işte bu durum bizi dengede tutar. Dirayetli olmayı bu okul bize öğretir. Doğru olmaktan çok sen olmanın önemini, an'da yaşamanın değerini,  acıyı yaşamanın mutluluğu tatmak kadar gerekli olduğunu hep bu okul anlatır bize. Yine bu okul her zaman kulağımıza bir şeyler  fısıldamaya devam edecektir.

Yolunu bulduğun zaman korkmamalısın. Hata yapacak kadar cesur olmalısın. Hayal kırıklığı, yenilgi ve umutsuzluk Tanrı’nın bize yol gösterme araçlarıdır.Paulo Coelho

                             Montaigne'ye nazireler iyi okumalar diler.