Montaigne'ye Nazireler

                    Ne Sağcılara Ne de Solculara Yaranabilecek Kısa   & Fikir Yazısı     Acı bir gerçektir ki Cumhuriyet Osmanlıyı devirmeseydi dahi Osmanlı kendi kendisini çoktan bitirmişti.  Sanayi devrimi, hızla gelişen Avrupa, makinenin çarklarının hız kesmeden dönmesi ve kapitalist zihniyet en nihayetinde ya kendisine benzemeyi ya da işgal edilip kolonisi haline gelinmeyi  mecbur kılıyordu. Osmanlı, sömürülmektense batılılaşmayı tercih etti. Birinde maddi kolonizm varken öbüründe kültür kolonizmi. Birinde beden yoksullaşırken ötekisinde ruh.  İkisi de temelde aynı öğretiyi bildiriyordu. Gelişen ülke hangisiyse diğerleri ya yok olmak ya da ayak uydurmak  mecburiyetindedir! Osmanlı da  bükemediği eli öpmek mecburiyetinde kaldı. Aksi taktirde bu elin altında ezilecek belki tarih kitaplarında dahi yer alamayacaktı. Dünyayı silip süpüren Avrupa elbette en büyük düşmanı Osmanlının kırıntısını dahi bırakmayacaktı! Öyleyse Osmanlıya yeni bir ruh gerekiyordu. Dünya bu kadar değişirke

                                                                   İDEOLOJİLER   İnsanın kendisini herhangi bir ideoloji için -ci ya da -ist olarak tanımlamasının bakış açısını sınırlandırdığı kanaatindeyim. Tek bir perspektiften bir çok şeyi anlamlandırma çabası çıkıyor ortaya. Aidiyetle bu çaba birleşince yanlışa yanlış demek zorlaşıyor. Böylesini işlemişler hep. Olması gerekenin bu olduğuna inanılması istenmiş çünkü ancak böyle olduğunda  toplum bir arada tutulabilmiş. Omurgalı olmakla eş değer tutulmuş bir ideolojiyi ölümüne savunmak. Sözüm ona ya ‘o’ ya da hiç sloganları atılmış. Diğer bütün -izmleri red yalnız birini kabul etme hegemonyası sunulmuş.   Farklı ...cılar hiç dinlenmemiş mesela, susturulmaya maruz bırakılmış. Fikir beyan etmenin önemi kalmayınca, fikir üretmekten bile çekinir hale gelmiş insanoğlu. Nihayetinde çoğu insan, tabiri caizse ‘sürü’ , hep başkasının ayak izlerini takip etmek zorunda bırakılmış. Yanlış ve doğru, siyah ve beyaz gibi netleştirilmiş. O yüzden t